Monday, February 1, 2010

အခ်စ္စစ္ ဘယ္ေလာက္ခံသလဲ?



"ကံေကာင္းျခင္းစားပဲြ"ပို႔စ္ေအာက္မွာ ကိုေဇာ္မ်ဳိးလြင္က တစ္ေယာက္ေယာက္ေရးခဲ့တဲ့ သူ႔ဘေလာ့က ေကာ္မန္႔ကုိ လာျပပါတယ္။ အဲဒီေကာ္မန္႔က 愛,拆開來是心和受兩個字。用心去接受對方的一切,用心去愛對方的所有。ျဖစ္ၿပီး ကိုေဇာ္မ်ဳိးလြင္က ဂူဂယ္လ္နဲ႔ ဒီလိုဘာသာျပန္ထားပါတယ္။

Love, apart for a heart and by the word. Intention to accept each other's everything, all the intentions to love each other . (Translated by Google Word Translator)
ဒါကိုကြၽန္မက ပိုနားလည္လြယ္ေအာင္ ျမန္မာလို ဒီလိုဘာသာျပန္ပါတယ္။ တရုတ္စာလံုး ()အခ်စ္ကို ျဖည္ၾကည့္တဲ့အခါ ()ႏွလံုးသားနဲ႔ ()လက္ခံဆိုတဲ့ စာလံုးႏွစ္လံုးကို ရပါတယ္။ တစ္ဘက္သားရဲ႕အရာရာကို ႏွလံုးသားနဲ႔လက္ခံမယ္၊ ႏွလံုးသားနဲ႔ခ်စ္မယ္ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။ ႏွလံုးသားနဲ႔ နားလည္လက္ခံႏိုင္မွ အခ်စ္ဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ကြၽန္မဖတ္ရတဲ့ ဇန္နဝါရီလ(၂၃)ရက္ေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ The Universal Daily News တရုတ္သတင္းစာမွာ "အခ်စ္စစ္ရဲ႕ အရွည္ၾကာဆံုး လတ္ဆတ္မႈကာလက လ(၃ဝ)" ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ Cornell University အခ်စ္စိတ္ပညာေဗဒပညာရွင္ ပေရာ္ဖက္ဆာYi Luက အေမရိကန္မွာရွိတဲ့ အသက္(၂၅)ႏွစ္မွ(၄၅)ႏွစ္ၾကား ဇနီးေမာင္ႏွံအတဲြ(၅ဝဝဝ)ကို သံုးႏွစ္ၾကာ ေလ့လာဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ဆန္းစစ္လို႔ရလာတဲ့ အေျဖေတြကို ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ေဒတာျပဳစုၿပီး ေဆးစိတ္ပညာနဲ႔ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးရလာတဲ့ရလဒ္မွာ အခ်စ္စစ္ရဲ႕ အရွည္ၾကာဆံုး
လတ္ဆတ္မႈကာလက (၃)ႏွစ္ထက္ မေက်ာ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရတယ္။ လတ္ဆတ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ကုန္လြန္လာတာနဲ႔အမွ် တစ္ဘက္သားရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံ ျမန္မျမန္၊ လက္ဖဝါးမွာ ေခြၽးေစးထြက္မထြက္ဆိုတာကို အခ်င္းခ်င္း မခံစားႏိုင္ခဲ့ၾကေတာ့ဘူး။ အခ်င္းခ်င္းေပြ႔ဖက္တဲ့ အားဟာလည္း အရင္ကေပြ႔ဖက္တဲ့အားထက္ ၅ပံု ၃ ပံုနဲ႔ ၅ ပံု၂ပံုသာရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရေတာ့တယ္။ နမ္း႐ႈံ႕တဲ့အပူခ်ိန္ဟာလည္း အရင္ကနမ္း႐ႈံ႕တဲ့အပူခ်ိန္ထက္ ၅ပံု၃ပံုနဲ႔ ၂ပံုသာရွိခဲ့ၾကေတာ့တယ္။

တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ေယာက္်ားမိန္းမအခ်င္းခ်င္း ဂရုစိုက္ၾကည့္တတ္တဲ့ အၾကည့္ဟာလည္း အရင္ကထက္ ၅ပံု၂ပံုနဲ႔ ၁ပံု ေလ်ာ့နည္းသြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ပိုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာက ေယာက္်ားေလးနဲ႔ နမ္း႐ႈံ႕တဲ့အခါ မိန္းကေလးေတြေထာက္တတ္တဲ့ ေျခဖ်ားေတြဟာ အရင္ကေထာက္တဲ့ ေျခဖ်ားထက္ (၁)နဲ႔(၂)စင္တီမီတာထိ နိမ့္သြားေၾကာင္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမၾကားက တကယ့္အခ်စ္စစ္ရဲ႕ လတ္ဆတ္ႏိုင္မႈဟာ (၁၈)လမွ လ(၃ဝ)အထိပဲရွိခဲ့ၿပီး အဲဒီထက္ေက်ာ္လြန္တာနဲ႔အမွ် လတ္ဆတ္ႏႈန္းေတြ တေျဖးေျဖး ေလ်ာ့နည္းကုန္တယ္လို႔ ဆန္းစစ္ခ်က္အရ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

ကြၽန္မထင္ပါတယ္.. အတူေပါင္းသင္းေနထိုင္ၿပီး ကာလၾကာလာတဲ့အမွ် တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္က ခ်စ္သူ၊ ညားကာစဆိုတာထက္ပိုရင္းႏွီးၿပီး ေမာင္ႏွမ၊ တစ္အိမ္သားခ်င္းဆိုတဲ့ဘက္ ကူးေျပာင္းသြားခဲ့လို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဂရုစိုက္မႈေတြ၊ ရင္ခုန္မႈေတြ ေလ်ာ့နည္းကုန္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ၾကၿပီ၊ ယူၾကၿပီဆိုမွေတာ့ တစ္ဘက္သားရဲ႕အရာရာကို ႏွလံုးသားနဲ႔ လက္ခံနားလည္ေပးတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

အခ်စ္(愛)ဆိုတဲ့စာလံုးကို ႏွလံုးသား၊ လက္ခံနားလည္ဆိုတဲ့ စာလံုးႏွစ္လံုးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ခ်စ္ႏိုင္ၾကပါေစ...

source from nine nine sanay


No comments:

Post a Comment